Page 31 - Nowe słowa na start! 8 - język polski, podręcznik
P. 31

Ojczyzna



                                                                                                     LEKTURA
                                      Cyprian Norwid                                                 OBOWIĄZKOWA
                                      (1821–1883), wybitny polski poeta, dramaturg, a także grafik i rzeźbiarz.   Romantyzm
                                      Od 1842 r. żył na emigracji, głównie we Francji. W latach 1852–1854
                                      przebywał w Anglii i USA. Za życia poety jego twórczość była niedoce-
                                      niana – uznanie zdobyła dopiero w epoce Młodej Polski. Norwid zmarł
                                      w przytułku dla ubogich emigrantów, po jego śmierci opublikowano
                                      zbiór wierszy pt. Vade-mecum [wade mekum, łac. ’idź za mną’].



                Zanim przeczytasz
                Przypomnij, jacy znani pisarze musieli wybrać życie na emigracji. W jaki sposób
                wyrazili w swojej twórczości tęsknotę za ojczyzną?

                Cyprian Norwid
                Moja piosnka [II]



                Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba                                                 TĘSKNOTA
                Podnoszą z ziemi przez uszanowanie                                                  ZA OJCZYZNĄ
                Dla  d a r ó w  Nieba...
                           Tęskno mi, Panie...
                                   *
                Do kraju tego, gdzie winą jest dużą
                Popsować  gniazdo na gruszy bocianie,                                            1  popsować
                         1
                Bo wszystkim służą...                                                            popsuć, zniszczyć
                           Tęskno mi, Panie...
                                   *
                Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony
                Są – jak odwieczne Chrystusa wyznanie:
                „B ą d ź   p o c h w a l o n y!”
                           Tęskno mi, Panie...
                                   *
                Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej,
                Której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie,
                Równie niewinnej...
                           Tęskno mi, Panie...
                                   *
                Do bez-tęsknoty i do bez-myślenia,
                Do tych, co mają  t a k  za  t a k –  n i e  za  n i e –
                Bez światło-cienia...
                           Tęskno mi, Panie...
                                   *
                Tęskno mi ówdzie , gdzie któż o mnie stoi ?                                      2  ówdzie
                                                     3
                                2
                I tak być musi, choć się tak nie stanie                                          tam
                                                                                                   któż o mnie stoi?
                                                                                                 3
                Przyjaźni mojéj...                                                               kto o mnie dba?
                           Tęskno mi, Panie...
                                                                                                               81
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36